"Bazen uyuyamazsınız ve bazen size önerilir."
Şimdi ben bu klibi blog'umda yer verdiğimden bir süre sonra Last fm'den sildiler. Buna bağlamamak gerekebilir ama... Flag Counter'da Amerika'nın amaçsızca 5 kere girişini de gördüyorum, belki de çoğalacak. Albüm linki mi verdim? Bence vermedim. Komplo bunlar arkadaşlar. Kahrolsun emerikan emperyalizmi.
Ayrıca Low adlı grubun myspace sayfası da var: http://www.myspace.com/low orada da çirkin bir klip ama güzel parçalar var. Müziğin evrenselliğine inanıp dinlemeye devam edeceğim ben.
Son olarak bu kadar fantezinin ardından belki yanılmıyorum diye de tehtid mesajı yazacağım:
Dear Low from Minnesota, now I believe that your music is not for Universal. You're making this for self. What a shame. I did not steal your album. I did not upload to rapidshare. We shared only a video. Yes.
Buraya tercümelerimi, içimden küfretmek istediklerimi, küçük tecrübeleri, okuduklarım-izlediklerim-dinlediklerimi, kendi polisiyemi, kıskandıklarımı, bazı şarkı sözleri ve şiirleri, manasız fotoğrafları, gezdiğim yerleri koyuyorum.
17 Eylül 2009 Perşembe
6 Eylül 2009 Pazar
Yerkuşağı
sadece bir rüya.
Işıkları kapattığımda görüyorum. Amaçlardan oldukça uzak. Rüzgarlar eşliğinde varıyorum. Koşmak imkansız, havada bilinsizce uçuyorum.
Sonuna kadar sürse de, değişen bir ev. Kendimi veriyorum, sanki eriyoruz: bittikçe çoğalan yeşil bir hayale.
Yağmur bu üzerimize yürüyen. çiçeklerin kokusunun olmadığı bir dünyada, kollarımı açıyorum, sesleniyorum: "Kim var orada yine?"
Acımak isterken acınıyorum. Bizi ben yapan soruları tamamen unutuyorum. Yeniliğe kapanıyoruz şimdi, uçsuz bucaksız bir evrende sallanıyoruz sonra.
Bir de bakıyorum, sadece karanlık bir uykunun başlangıcıymış bu.
Işıkları kapattığımda görüyorum. Amaçlardan oldukça uzak. Rüzgarlar eşliğinde varıyorum. Koşmak imkansız, havada bilinsizce uçuyorum.
Sonuna kadar sürse de, değişen bir ev. Kendimi veriyorum, sanki eriyoruz: bittikçe çoğalan yeşil bir hayale.
Yağmur bu üzerimize yürüyen. çiçeklerin kokusunun olmadığı bir dünyada, kollarımı açıyorum, sesleniyorum: "Kim var orada yine?"
Acımak isterken acınıyorum. Bizi ben yapan soruları tamamen unutuyorum. Yeniliğe kapanıyoruz şimdi, uçsuz bucaksız bir evrende sallanıyoruz sonra.
Bir de bakıyorum, sadece karanlık bir uykunun başlangıcıymış bu.
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)