Bazen okuduğum bloglarda, yazan insanlar bazen şunu yapıyor;
"İhmal ettim seni,...."
"Epeydir yazamadım bir şeyler..."
Bir üzgünlük kırgınlık, mükemmel ve bana acayip içten geliyor. Boynunun borcu belleyip iki klavye çıtlamasına utanan insanlar. Bu harika bir şey. Keşke aynı şeyleri otobüs şöförleri, ilkokul öğretmenleri, profesörler, doktorlar, anneler ne bileyim gerçek sorumluluk sahibi herkes bu kadar kırgın, borçlu, yapamadığından utanan şekilde gösterse. Gerçekte sorumluluğu yapmadığımızda agresifleşip genelde yalana, sessizliğe ve garip bir şekilde kine gidiyoruz. Yazının gücü, pirenin devesi derken, elimiz boş hayata devam ediyoruz. Bu da ne kadar merhametsiz, soğuk ve kötü.
Bir de şöyle yazalar oluyor;
"Roman projem üzerinde yoğunlaştığım için blog'u bıraktım biraz..."
Bösteriş gudalası :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder